Deri kanseri, çevresel ve mesleki maruziyetlerin tetiklediği önemli bir küresel halk sağlığı sorunudur. 

Skuamöz hücreli karsinom (SHK), bazal hücreli karsinom (BHK), melanom ve tırnak kanserleri gibi daha nadir tipler de dahil olmak üzere, insidans hızları, ölüm oranlarındaki önemli farklılıklarla birlikte, bölgelere göre değişmektedir. Amerika Birleşik Devletleri’ndeki melanom insidansı 1982’den 2011’e iki katına çıktı ve 2011’den 2019’a %31,5 daha arttı.

Temel etkenler arasında, özellikle açık havadaki ve endüstriyel ortamlardaki ultraviyole radyasyon (UVR) ile arsenik ve polisiklik aromatik hidrokarbonlar gibi kimyasal kanserojenler yer almaktadır. 

Bu raporda deri kanserlerinin farklı risk profillerine ilişkin literatür incelenmekte, çevresel ve mesleki risklere dayalı özelleştirilmiş yönetime ve önleyici stratejilere olan ihtiyaç vurgulanmaktadır. 

Tarım, inşaat ve denizcilik gibi açık hava işlerindeki işçiler çevresel kanserojenlere kronik olarak maruz kaldıkları için artmış deri kanseri riski altındadır. 

Tarımda organoklorinler ve organofosfatlar gibi kanserojen kimyasallar içeren pestisitlere maruziyetin güneşe maruziyetten kaynaklı uzun süreli UVR ile birleşmesi melanom dışı deri kanserlerinin insidansının artmasına katkıda bulunmaktadır. 

İnşaat işçileri önemli ölçüde UVR maruziyetiyle karşı karşıyadır ve ayrıca SHK ve BHK riskini artırdığı gösterilen solvent, katran ve asfalt gibi kimyasal kanserojenlere maruz kalmaktadır. 

Yine, peyzaj çalışanları, bahçıvanlar ve bazı hizmet sektörlerinin çalışanları benzer maruziyetler nedeniyle artmış deri kanseri riskiyle karşı karşıyadır. 

Denizcilik çalışanları sudan yansıma nedeniyle yoğunlaşmış bir UVR maruziyeti altındadır, öyle ki UVR maruziyeti, önerilen günlük limitleri aşarak 1975 J/m2’ye ulaşıyor ve melanom riskini artırıyor. 

Sanayide çalışanlar da izin verilen sınırları aşan UVR seviyelerine karşı savunmasızdır ve bu durum deri rahatsızlıklarının görülme sıklığının artmasına neden olur. Ek olarak, metal ark kaynağına uzun süreli maruz kalma BHK ve aktinik keratoz (AK) riskinin daha yüksek olmasıyla ilişkilidir. 

UVR ve diğer kanserojenlere maruz kalan açık deniz petrol işçileri için melanom ve melanom dışı deri kanseri (MDDK) riskinde dikkat çekici bir artış vardır. Ham petrol veya benzene deri maruziyeti, polisiklik aromatik hidrokarbonların emilimi nedeniyle, deri kanseri riskinin artmasına katkıda bulunabilir.

Madencilik gibi işlerde UVR, arsenik/radona maruz kalmak bu ortamlarda çalışanlarda MDDK riskinin artmasına neden olur. Güneş ışınlarına maruziyet ve deri tipinden bağımsız olarak, madencilerin MDDK kanser riskinin arttığı gösterilmiştir, bu da radon seviyelerinin azaltılması için gelişmiş havalandırma sistemlerinin gerekliliğini, radon konsantrasyonlarının düzenli olarak izlenmesini ve koruyucu giysi kullanımının önemini belirtmektedir. 

Askeri intikal ile ilgili etkenler de deri kanseri gelişme riskini artırmaktadır. Melanom ve MDDK riski özellikle askerler için bildirilmiştir ve en yüksek oranlar ABD Hava Kuvvetleri’nde gözlemlenmiştir. Katkıda bulunan etkenler arasında tropikal ve yüksek rakımlı ortamlarda yoğun güneş ışığına maruz kalma, yetersiz güneş koruması ve yakma çukurlarına maruz kalma yer alır.

SHK ve BHK, öncelikle kronik güneş ışığına maruz kalmayla ilişkilidir ve inşaat, tarım ve peyzaj gibi açık alanda çalışan işçileri özellikle savunmasız hale getirir. Benzer şekilde, askeri personel de yoğun UV ışınlarına maruz kalmaktan kaynaklanan risk artışıyla karşı karşıyadır.

Sanayi, imalat ve kimya sektörlerinde çalışanlar tehlikeli kimyasallara ve UVR’ye maruz kalmaları nedeniyle yüksek MDDK riskiyle karşı karşıyadır. 

Her meslek, deri kanseri görülme sıklığını artıran kendine özgü UV ve kimyasal maruziyet kalıpları sunar, bu yüzden koruyucu donanıma ve eğitime erişim şarttır.

Bu rapor mesleki maruziyetlerin cilt kanseri riski üzerindeki büyük etkisini ve hedefli klinik ve önleyici stratejilere olan ihtiyacı vurgulamaktadır. Tarım, inşaat, denizcilik ve askerlik gibi yüksek riskli meslekler UVR ve kimyasal kanserojenlere maruz kalmaktan kaynaklı artmış deri kanseri riski ile yüz yüzedir. Etkili koruyucu önlemler ve kişiye özel müdahaleler gereklidir. Gelecekteki araştırmalar maruz kalma sınırlarının iyileştirilmesine ve bu riskleri ele alan yönetim uygulamalarının geliştirilmesine odaklanmalıdır. 

Çevirdiğim kaynak: Occupational Exposures and Skin Cancer: A Brief Report; Aarushi K. Parikh, Isabella J. Tan, Bernard A. Cohen